حتما این درد دل را بخوانید... ایا مطبوعات ما ... که قهرمان ما ...

 متن پرسش و پاسخ پایگاه اینترنتی "دویچه‌وله"با تکواندوکار تیم ملی ایران در زیر می‌آید:

آقای باقری‌معتمد! بیش از سه ماه است که از پیروزی شما در المپیک لندن می‌گذرد. از وضعیت خودتان بگویید.

همان‌طور که می‌دانید بازی‌های المپیک خیلی سخت بود. با شرایط خیلی سخت و با آسیب‌دیدگی‌ که از قبل داشتم، به این مسابقات اعزام شده و توانستم مدال نقره را کسب کنم. بعد از المپیک هم به مسابقات روسیه دعوت شدم که در تیم منتخب آسیا قرار داشتم و با شرکتم توانستم از عنوان آسیا دفاع و مقام اول را کسب کنم. با توجه به آسیب‌دیدگی که داشتم دکترها گفتند، باید جراحی کنم که روز یکشنبه زانوی پای راستم را که دو ماه قبل از بازی‌های المپیک آسیب دیده بود، جراحی کردم و الان دارم استراحت می‌کنم. امیدوارم پایم کامل خوب شود که دوباره به میادین ورزشی برگردم.

این گفته شما این معنا را دارد که با آسیب رباط صلیبی زانوی‌تان در المپیک لندن شرکت کردید. چگونه اصلاً توانستید با این میزان بالای آسیب در این بازی‌ها شرکت کنید؟

دو ماه مانده به المپیک برای یک بازی تدارکاتی به کشور کره‌جنوبی رفتیم. در آن اردو زانوی پای راستم آسیب دید و با این که دو ماه به المپیک مانده بود، با فیزیوتراپی‌ها و آب‌درمانی‌ خودم را رساندم و با این شرایط سخت توانستم به فینال المپیک راه پیدا کنم. بعد از آن همان‌طور که گفتم، به مسابقات روسیه دعوت شدم که آنجا هم توانستم حضور پیدا کنم. دکترهایم گفتند که باید سریع درمانم را انجام دهم که بتوانم برای مسابقات آینده آماده باشم.

میزان آسیب شما از ناحیه رباط صلیبی زانو چه اندازه بود؟ آیا رباط صلیبی شما پاره شده بود، کش آمده بود یا چیز دیگری؟

رباط صلیبی تنها رباطی‌ است که عمل جراحی می‌طلبد. من هم به خاطر این که رباط صلیبی زانویم پاره بود، زیر تیغ جراحی قرار گرفتم.

 چه مدتی از میادین ورزشی دور خواهید بود؟

با توجه به این که بچه‌های دیگر هم رباط صلیبی زانوشان را عمل کرده‌اند، فکر می‌کنم شش الی هشت ماه باشد. امیدوارم این دوران را بتوانم خیلی خوب بگذرانم و با فیزیوتراپی و آب‌درمانی‌ به بهبودی کامل دست پیدا کرده و دوباره به تیم ملی کمک کنم و مثمر ثمر باشم.

با گذشت سه ماه از موفقیت‌تان در المپیک لندن، این کامیابی‌ را با چه مقیاسی برای خودتان می‌سنجید؟

 این اولین حضور و اولین تجربه‌ من در المپیک بود. خیلی میدان سختی بود. واقعاً با میدان‌های دیگر فرق می‌کرد. خدا را شکر توانستم در اولین تجربه‌ام در مسابقات المپیک مدال نقره را کسب کنم و با توجه به شرایط سختی که داشتم، برایم با ارزش بود. فکر می‌کنم، مدالم خیلی با ارزش بود. البته آنجا به خاطر این مدالی که گرفته بودم، خیلی ناراحت بودم. ولی وقتی برگشتیم، این مدال برایم خیلی با ارزش‌تر شد. چون وقتی فکر کردم، دیدم، واقعاً توانسته‌ام، با این شرایط سخت به فینال المپیک راه پیدا کنم. این برایم خیلی جالب بود و خودم هم هزار بار شکر می‌کنم. امیدوارم بتوانم در المپیک ۲۰۱۶ مدال نقره‌ام را به مدال طلا تبدیل کنم.

آیا پاداش‌هایی که به افتخارآفرینان المپیک لندن قول داده شده بود، داده شد؟ آیا شما جایزه و پاداش‌تان را گرفتید؟

 آن قول‌هایی که به ما دادند انجام شد اما پاداش‌هایی که در نظر گرفته بودند، البته خودم را نمی‌گویم، ولی فکر می‌کنم آن کسانی که مدال المپیک می‌گیرند، ارزش‌شان خیلی بیشتر از اینها باشد و باید مسئولان دیدگاه دیگری به ورزشکاران ‌المپیکی داشته باشند. در دنیا به‌هرحال آنهایی که مدال المپیک می‌گیرند، برای کشورشان خیلی با ارزش هستند. مسئولین ما باید خیلی بیشتر به ورزشکاران المپیکی برسند که ایجاد انگیزه شود تا در دوره‌های بعدی بتوانیم این مدال‌های‌مان را ترقی بدهیم.

 لطفاً کمی شفاف‌تر اشاره کنید. میزان پاداش‌ها چه بود و جزییات و انتظارات شما برای آینده چیست؟

 البته این‌ها گفتنی‌نیست و خودم هم دوست ندارم بیان کنم. ولی ورزشکاران المپیکی چهارسال از زندگی و کار و درس‌شان می‌گذرند تا بتوانند این مدال را کسب کنند. اگر رسیدگی مسئولان به این قضیه بیشتر باشد، فکر می‌کنم در چهار سال آینده بتوانیم با حضور همین ورزشکاران‌مان مدال‌های المپیک بیشتری کسب کنیم و در دنیا شناخته شویم.

آیا شما کلاً ورزش تکواندو را در ایران به‌عنوان یک رشته ورزشی حرفه‌ای دنبال می‌کنید و درآمدی از آن دارید که بتوانید زندگی‌تان را تأمین کنید؟

 من به‌صورت حرفه‌ای ورزش می‌کنم اما درآمدی از این رشته ندارم. از بچگی دوست داشتم، این ورزش را ادامه دهم و ادامه هم دادم و نتیجه‌اش را هم گرفتم. همان طور که می‌دانید، در اردوهای شبانه‌روزی تمام وقت‌مان را از صبح تا بعدازظهر می‌گذاریم و در این مدت‌های طولانی دور از خانواده هستیم.

 در کنار ورزش تکواندو حرفه‌ای چه شغل و حرفه دیگری را در زندگی‌تان دنبال می‌کنید؟

متأسفانه در کنار تکواندو هیچ شغل دیگری ندارم. چون همان طور که گفتم به خاطر محدودیت زمانی فرصتی نمی‌ماند که بخواهم کار دیگری داشته باشم یا تمرکزم را بگذارم روی کار دیگری. تمام تمرکز من روی رشته تکواندو است که بتوانم به آن نتیجه‌ای که می‌خواهم برسم.

 پس از پشت سر گذاشتن مصدومیت و دوران نقاهت‌تان شما در چه تیمی در تکواندوی ایران فعال خواهید بود و حضورتان را در چه عرصه‌ای از تکواندوی ایران می‌شود مشاهده کرد؟

در دانشکده فعالیت می‌کنم. الان شش سالی است که در دانشکده هستم. ولی امسال متأسفانه خیلی نمی‌توانم در مسابقات شرکت کنم. به دلیل این آسیب‌دیدگی و عمل جراحی‌ که انجام دادم. لیگ برتر شروع شده و متأسفانه نمی‌توانم تیمم را همراهی کنم. ولی امیدوارم در سال آینده بتوانم به تیمی که با آن قرارداد می‌بندم کمک کنم و بعد از این آسیب‌دیدگی که داشتم، امیدوارم به بهبودی کامل برسم و بتوانم هم تیم ملی را کمک کنم و هم تیم باشگاهی‌ام را.

منبع:ایسنا